Słów kilka

Ostatnie dni upływają nam pod znakiem ślicznej pogody, pięknego słoneczka i mojej mamy, która na pare dni zagościła w naszym domu. Mąż akurat znów w delegacji więc my we dwie rządzimy w domu a mama szaleje w kuchni, gotuje i piecze. Gdyby nie brak męża to miałabym prawie mini-wakacje.
Za swoim dzieckiem juz przestałam nadążać, niesamowite jak szybciutko wszystko się zmienia i jak wiele uczy się codziennie. Mam czasem wrażenie, że co tydzień dostaję w prezencie nowe dziecko, bo tyle nowych umiejętności/odgłosów/minek się nauczyło.
A kiedy myślę, że już już opracowałyśmy jakiś plan dnia i mamy pewien schemat drzemek i karmień, bach tydzień później znów się coś zmienia i nasz plan mogę przez okno wyrzucić. Bo na przykład mała już o godzinkę mniej w dzień potrzebuje snu albo godziny karmień nieznacznie sie wydłużyły itd. Nudzić się przy takim kąbinowaniu się nie da więc dni upływają choć zdawałoby się monotonnie to jednak baaardzo szybko. Cieszę się, że odzyskałam spowrotem swoje wieczory. Teraz już kąpiel o 7, mleczko i spanko i przed 8 juz zwykle mam luz i słodko śpiące dziecko. Za to straciłam poranki... Zosia pierwsze charce odstawia ok 6 rano, banan na twarzy i gaworzy do karuzeli. Pomaga włączenie dzwięku suszarki, łaskawie dziecko przesypia do 6:50 i niestety głośnymi piskami zachwytu i radości stawia mnie już na równe nogi. I tak dzisiaj spacerując o 9 rano z wózkiem po miasteczku - jeszcze cichym i uśpionym zastanawiając się czemu w południe jest tak cicho uświadomiłam sobie jak wcześnie jescze jset i jak mocno moje dni i godziny się poprzstawiały. Mój bed time obecenie to 9 wieczorem:) Ot takie ciekawe życie prowadzimy!

A poniżej mój słodziak - niby to z niewinna minką ale ja tam sie nie dam nabrać!!!