Mały śpioszek

O ile pierwsze trzy miesiące dały nam ostro popalić, o tyle ostatnie trzy można rozpatrywać w kategorii wakacji letnich w odniesieniu do poprzedniego okresu.
Jeszcze przed porodem cała rodzinka obsypywała mnie historiami, jak to jako dziecko potrafiłam przesypiać całe dnie i całe noce i jak ciężko było mnie wybudzać do zabawy a sen był atrakcyjniejszy od najfajniejszych nawet zabawek. Pomyślałam - super będzie, może nasz dzidziuś się we mnie wda i będzie o wiele łatwiej sprostać codziennym obowiązkom.
Pierwsze tygodnie były jak policzek w twarz, Zośka walczyła ze snem, była stale przebodźcowana, ciężko było jej się wyciszyć i zasnąć, a gdy już to nastąpiło, to po jakiś 40minutach dziecko było znów 'na nogach', tylko po to aby po pół godzinie znów marudzić ze zmęczenia.
Gdzieś jak miała 3 miesiące to pierwszy raz zaczęła przesypiać troszkę dłuższe okresy podczas dnia, ale z ogromną pomocą smoczka, szumu suszarki i chodzenia na paluszkach. Od ok miesiąca już nie potrzebuje smoczka, żeby zasnąć i zaowocowało to zdolnością samodzielnego zasypiania a co za tym idzie, przedłużania drzemek do więcej niż tylko jednego cyklu snu. Do tego doszło, że powoli z niektórych zwłaszcza ostatnich drzemek musimy naszego śpiocha wybudzać.
Zwykle rano Zosia budzi się ok 6 rano ale dajemy jej smoczka jeszcze do possania i tak potrafi do 7 przeleżeć, czasem drzemie jeszcze a czasem dosłownie wpatruje się swoimi wielkimi oczami przez godzinę w karuzelę nad nią. O 7 zwykle zaczyna się jej dzień: karmienie, ubieranie, zabawa itd...
Dziś zrobiłam eksperyment, o 6 gdy pierwsze jęki się zaczęły przyniosłam mleczko i nakarmiłam Zosię, odłożyłam do łóżeczka a mała jakby nigdy nic przespała kolejne dwie godziny do 8 rano. Dodam, że wieczorem zawsze chodzi spać o 7.30 i nie budzi się już w nocy na karmienia. Myślę sobie, nie ciesz się bo pewnie spać w dzień nie będzie chciała za wiele, a tu o godzinie 9.30 Zośka trze już oczka i nabombiona po drugim śniadanku mleczkiem i kaszką poszła znów spać. I tak w południe, o 12.30 jak zwykle jakby nigdy nic znów zasnęła bez problemów i już dwie godziny tak śpi. I tak sobie myślę jakie to duże szczęście mam i naprawdę nie doceniam jakie cudo w domu mamy:)
Eksperymentu nie powtórzę choć kocham spać, bo niestety wszystkie karmienia mi się poprzestawiały a ja lubię nasz plan dnia.