Wielkie szczęście

Dziś wstałam z dołkiem i zupełną niechęcią do reszty dnia. Był płacz, było rozżalenie, niezadowolenie i narzekanie mężowi. A powody błahe... bo mam czasem dosyć tych w kółko powtarzających się dni, bo wcześnie muszę wstawać, bo za oknem szaro, bo brakuje rodziny/przyjaciół na codzień i żywej duszy do pogadania.

A Zosia jakby wyczuła, była cały dzień niesamowita, spała pięknie, miała długie drzemki, zero płaczu i marudzenia. Jednym słowem dała mamie wypocząć.

Potem sobie pomyślałam, że naprawdę dziecko nam się udało i nie mamy co narzekać.... śpi całą noc, nie budzi się, nie trzeba jej usypiać, sama zasypia w dzień i wieczorami, drzemki ma minimum 1,5godz, a ja mam czas na gotowanie, sprzątanie, relaks przed TV, czytanie, pisanie bloga, kąpiele i wiele innych. Mamy też w końcu i siebie z mężem, mamy stałą pracę, stały dochód, mamy wspaniałą wspierającą nas rodzinę i mnóstwo wspaniałych znajomych. No i zrobiło się od razu lżej na sercu....

A do radosnych wydarzeń doszły dwa przekochane malutkie ząbki jakie pojawiły się w Zosinej buzi jakoś tydzień temu:

Zrobienie zdjęć ząbków okazało się niesamowicie trudne i graniczące z cudem więc zadowolę się tym co udało mi się uchwycić na szybciocha. Ząbkowanie przeszło bezboleśnie, bez pobudek i bez płaczu, gdyby nie ciągłe zaglądanie w paszcze dziecku nie wiedzielibysmy zapewne, że żęby idą.

Karmienie idzie nam ociągle i wolno ale zupełnie nie przejmuję się, bo Zosia jeszcze jest naprawde malutka. Chętnie przyjęła pomysł karmienia jabłkiem i gruszką z dodatkiem kleiku na śniadanie po porcji mleczka, oraz zjada pare łyżeczek marchewkowego puree w południe. Zdecydowanie krzywi się na brokuły natomiast akceptuje marchewkę, słodkie ziemniaki i dynię. Na raize myslę ze nam tyle starczy, nowe smaki testować będziemy podczas wspólnych posiłków jeżeli tylko dziecię zapragnie łapy w nasze jedzenie wkładać.
Dziś było ważenie, Zośka waży prawie 7kg, dokładnie 6.99, jednego grama jej zabrakło:) Cieszy mnie to, bo przestała już jesc w nocy i nie budzi się na karmienie więc zastanawiam się czy odbije się to jakoś na jej wadze.
A Zosia rwie się do poznawania świata, wyciąganiu rączek i malutkich paluszków nie ma końca, wszystko jest aktrakcyje, wszystko trzeba polizać językiem i ugryźć ząbkami. Najchętniej bawi się przy mnie, lub gdy mnei widzi, znikając z pokoju narażam się na serię krzyków i narzekań ze strony Zosi - że jak ja mogłąm ją tak samą zostawić! Bywa to chwilami uciążliwe ale nadrabiam gdy Zosia śpi a wspólny czas traktuję jako odprężającą zabawę. Niesamowicie szybko się te dzieciaczki rozwijają....