Oh happy days!

Mąż dziś wraca sobie z kolejnej wyprawy a ja za to miałam bardzo milutki tydzień w pracy i poza pracą. Codziennie pojawiając sie rano wykrzykiwałam do swoich koleżanek "ostatni poniedziałek", "ostatni wtorek!" ...etc. Wiem ze na razie czuje sie podekscytowana zmianami jakie nas czekaja i dzidziusiem ale wiem tez ze bardzo szybko zaczne tesknic do 'starej' rzeczywistosci i starego poukladanego zycia glownie ze wzgledu na prace i ludzi z ktorymi pracowałam. Wiem ze bedzie mi ich brakować, a jescze bardziej bedzie mi brakować poczucia, że sie rozwijam i coś nowego zdobywam (zawodowo). Mam za to nadzieje, że macierzyństwo okaże się własnie tym motorem które doda mi skrzydeł i zaspokoi róznego rodzaju ambicje.

Wczoraj jeszcze spotkałam się z moją Litewską znajomą na krótka kawe, a pozniej z dziewczynami z pracy pognałam na film "The best exotic marigold hotel" - który bardzo polecam! Choc wydaje mi się, że część humoru i elementów satyry dojrzy się tylko znając dobrze zachowania Anglików jak i osób pochodzących z Indii. Z obiema grupami ludzi pracuje na codzień i uwazam ze połączenie tych dwóch światów w tym filmie wyszło naprawdę komicznie.
Dzis za to w pracy miałam dzień 'odwiedzin'. Najpierw przyszedł pozegnac mnie jeden z okulistów z któym współpracowałam ale głownie przez odległosc droga meilową i telefoniczną w biurze. Pózniej przyszła koleżanka z pracy która juz od roku jest na emeryturze, przyszła specjalnie mnie jescze zobaczyc przed nasza przeprowadzką do Swindon i zyczyc wszystkiego dobrego. A na koniec dziewczyny sprawiły mi wielką niespodzianke wreczajac ogromna kartke która wszyscy podpisali z zyczeniami oraz prezent w postaci pieniazkow na ktory wszyscy sie zrzucili. W sumie to wystarczy nam tyle aby wszystkie kosmetyczne drobiazgi :kremy, zasypki, pieluszki, płyny itd itd kupić. Wiec radosc moja jest ogromna, zwłaszcza ze to taki miły gest i dobrze jest czuć, że jednak te dwa lata pracy są docenione.

Jutro za to po pracy wyskakujemy jeszcze do restauracji, a potem padnę w koncu w wytesknione ramiona męża.

Aha no i moje motto życiowe z wyżej wspomnianego filmu:
"Everything will be ok in the end, and if it's not ok, it's not yet the end"