Nasz mniej udany dzień

Moja świąteczna ekscytacja w tym roku sięga zenitu. Jeszcze pare tygodni temu święta wydawały się takie odległe, a nagle budzimy się rano do temperatury -1 na zewnątrz i uświadamiamy sobie, że to już 1szy grudnia! Zaczęłam zliczać czy mamy dla każdego prezenty, czy wystarczy słodyczy i butelek wina dla wszystkich, czy mamy wystarczająco papieru do pakowania, kartek do wysłania a co najciekawsze, czy starczy nam miejsca w aucie na to wszystko....
Kalendarz z czekoladkami miał być... ale jeszcze nie ma, maż obiecał nadrobić niedopatrzenie.

A dzisiaj...  miało być tak super, mieliśmy spędzić dzień w Bath na świątecznym markecie, przy dzwiękach piosenek światecznych i zapachu grzanego wina. W zamian spędziliśmy prawie 3 godziny w korku do miasta, objechaliśmy parking pare razy w kółko i upewniwszy się, że nigdzie nie ma miejsc do parkowania, z marudzącym dzieckiem w aucie i bez perspektyw na miłe popołudnie wróciliśmy do domu... dzień nie zaliczamy do super udanych ale mamy nauczkę, żeby w sobotę nie wybeirać się do jednej z głownych atrakcji w kraju w samo południe:D
Padnięci, straszliwie wygłodzeni (bo przecież na miejscu mieliśmy się pożywić) zjeliśmy na szybko obiad, położyliśmy padnięte dziecko spać o 3 po południu, ułożyliśmy się wygodnie na kanapie i.... zasnęliśmy oboje. Obudziłam się nagle po 6, usiłując przypomnieć sobie kim właściwie jestem, o co chodzi i dlaczego jest ciemno na zewnatrz. Nagle zaświtało mi pytanie w głowie, że gdzie właściwie jest nasze dziecko skoro my jesteśmy tu i to w dodatku sami. I wtedy uderzyła mnie myśl, że Zosia jest u siebi w łóżeczku i jeszcze śpi!! Tak, nasz śpioch postanowił odespać tortury w samochodzie i ucieła sobie co najmniej długą drzemkę. Po czym trzeba ją było jeszcze wybudzać... Ale to nic, o 7:40 zasnęła ponownie, bez oznak protestu... złote dziecko!