Nie nadążam

Po pierwsze dziękuję za ostatnie wpisy pod moim postem, pewne produkty wielokrotnie się powtórzyły i na pewno u nas w apteczce zagoszczą. Zośka coś pokasłuje i kicha częściej ostatnio, zastanawiam się czy nie ma lekkiego katarku, zobaczymy co czas przyniesie.

Musiałam tego posta napisać, bo u nas każdy dzień przynosi tyle zmian, nie chcę żadnej z nich przeoczyć i zapomnieć 'tego' pierwszego momentu:)

Poza gaworzeniem, Zośka skoczyła do przodu w rozwoju ruchowym. W końcu zainteresowała się swoimi stopami i zaczęła przyciągać je do siebie i łapać (większość maluchów ma to już dawno za sobą!).

Dotychczas przewracała się na brzuszek przez swój lewy bok, nagle zaczęła również przez prawy. Poważnie  sunie już po ziemi jak wąż.... do tyłu. Tak więc pozostawiona na środku pokoju na dywanie, znajdywana jest przeze mnie na zimnych panelach gdzieś pod krzesłem w części jadalnej. Pracujemy nad zrzuceniem ze wstecznego biegu, ale średnio idzie. Więc dochodzi do tego czasem frustracja, że zabawka się 'oddala' zamiast przybliżać, na nic tłumaczenie dziecku, że w złym kierunku pędzi. Zaczęła też już konkretnie reagować na swoje imie. Gdy nagle zasłonimy jej obiekt obserwacji zaczęła kumać, że obiekt ten wciąż istnieje za przeszkodą, wygina więc ciałko i wyciąga szyjkę aby zasłaniającą przeszkodę wyminąć. Coraz częściej zaczyna też sprawiać wrażenie, jakby poważnie próbowała zrozumieć co do niej mówimy, wpatruje się tymi swoimi wielkimi oczętami, widać że analizuje bo aż para z uszu idzie aż po chwili odpala jedną ze swoich odpowiedzi "dghahadhaddaaaada" lub coś w tym guście równie mądrego.

A ja przekonałam się już na wieki wieków, że nie jestem 'morning person'. Ani też 'night person'. Daję mocno popalić w nocy mężowi, niewyspanie, zmęczenie robi swoje. Biedak, mam najcudowniejszego męża na świecie, ponieważ co rano próbuje zapomnieć o rozwodzie który każdej nocy wydaje mu się bardzo kuszący....