W pionie

Zosia dumnie stąpa po ziemii już prawie całkiem utrzymana w pionie. Zdarzą się oczywiście leżeć kamyki, które złośliwie torują drogę i o które trzeba się potknąć, albo nogi zwyczajnie się poplączą i nie nadążą za chęciami właściciela.

A po chodzeniu widzę już, że droga krótka do biegania i najlepsze - uciekania! Zaczynamy zatem regularnie gonić się w bibliotece (ucieczka do drzwi wejściowych)  i na placu zabaw gdy Zosia goni do furtki.
Nie wiem też, czy inne mamy mogą pochwalić się równie długim czasem zabawy przy furtkach - wszelkiego rodzaju. Co tam huśtawki, co tam koniki i zjeżdzalnie! Furtka otwierana i zamykana to pragnienie największe i największy uśmiech i radość na twarzy mojego dziecka.

Dumna jestem niesamowicie z każdej nowej umiejętności Zosi, wypinam dumną matczyną pierś gdy widzę jak ten malutki człowieczek biega z rozwianym włosem i z jaką pasją odkrywa świat kamień po kamieniu.

MMmmmm trzeba posilić się wspaniałym makaronem - najlepszy z ziemii!

A czwórki wściekle kontynuują natarcie i moje nerwy wiszą na jednym włosku...